Pra Jao wai pon!!!

Jaaaaaa en dan ook nog Sawadee Ka en Khap khun Ka, dat waren dan 3 van de 4 Thaise woorden die ik heb opgepikt in m’n drie weken Thailand…..! Onze tijd daar ging zo snel en al sprak bijna niemand Engels, we waren bijna dagelijks gezegend met een vertaler, wat er voor zorgt dat je niet al te veel taal meekrijgt!

We zijn werkelijk van hot naar her “gesleept” onze host heeft ons verschillende projecten laten zien en aan laten deelnemen, daardoor zaten we elke 3 a 4 dagen in een bus en dan niet ff een uurtje, nee op z’n Thais…. minimaal 3 uur, met onze langste reis van Bangkok naar Nong Khai van 8 uur in de superdeluxe nachtbus. Nog nooit zoiets gezien, brede relaxte stoelen en voetsteun, deken tegen de kou, snacks included en een prive beeldscherm en een ruime keuze uit Thaise! Films en TVshows…..guess what ik heb gekeken??? De WK voetbalwedstrijd tussen Nederland en Denemarken geloof ik, haha hoe random is dat!?! Mijn favoriete transport was absoluut de ritten achterin de truck van Taty. Een braziliaanse zendelinge, die in een kleine dorp ver van de bewoonde wereld evangelisatiewerk doet onder de locale bevolking. Al maakte al haar rijden me ietswat jaloers en autorijden nog meer missen, ik heb genoten van het in de buitenlucht zitten en rondkijken achter in de laadbak!!

Wat me ook jaloers maakte was hoe ze de Thais kons preken….aaaah ze woont er nog geen twee jaar, maar ze kon vloeiend voor ons vertalen, kan je het voor je zien; een Filipino die z’n getuigenis verteld, zin na zin, letterlijk vertaald door een blanke Braziliaanse in front of een Thaise gemeente….! Dat gebeurd alleen in Jeugd met een Opdracht…. Ze heeft dan wel 6 maanden hard moeten studeren, maar het feit dat ze gewoonweg als enige buitenlandse daar woont heeft er mede aan bijgedragen dat ze nu al vloeiend met de locals kan communiceren. Ben echt door haar uitgedaagd, ik wil ook meer Tagalog leren!!!

Heb m’n tijd in Bangkok in m’n remie afgesloten, moest twee dagen eerder naar de hoofdstad terugreizen vanwege m’n visum voor India. Nadat ik hem zonder problemen op vrijdagmiddag kon ophalen, had ik zowaar 2 vrije dagen voor mezelf. Vanuit m’n kamer kon ik een IKEA-bord zien, dus heerlijk 3 uur rondgeslenterd en me verheerlijked aan allerlei moois wat ik ooit, one day ga kopen voor m’n eigen huisje ergens op deze wereld…..ooow Lord let it be ;)! Hierna in de mall wat rondgelopen en later in een typisch straatrestaurantje gegeten. Ik sliep op de JMEO basis en toen ik daar terugkwam, zat er een amerikaans meisje wat notities te maken, ze vroeg m’n naam en voor we het wisten was het anderhalf uur later, zoooo leuk hoe je soms onverwacht hele gesprekken met iemand kan hebben. Ze vroeg of ik de volgende ochtend naar de kerk ging, maar ik kende niemand die met me mee kon, hetzelfde gold voor haar….en samen hadden we geen idee waar heen te moeten gaan. Maar de toen ik om 8.10 uur naar beneden kwam om m’n koffie te maken, vertelde ze me dat er twee Thaise meiden haar hadden meegevraagd naar een grote internationale kerk en ze kon iemand met d’r meenemen….je hebt nog 20 minuten, dat kan je makkelijk halen, schiet op, kleed je om en ga met me mee. En zo zat ik dik anderhalf uur later in een grote kerk in Bangkok, het koste 2 busritten en een redelijke stadswandeling, maar ik ben uiteindelijk blij dat ik gegaan ben!!

Op maandagochtend naar het vliegveld gegaan om daar met het team DEHELE DAG te wachten op onze vlucht van 19.55 uur . Al onze reizen, tot nu toe, zijn zo onwijs voorspoedig gegaan, ben echt heel dankbaar! En nu zijn we al een dikke week in Bangalore, India. Haha en wederom hebben ze ons alweer meegenomen naar verschillende plekken. Dit keer mochten we op z’n Indiaas in de trein reizen…met koude wind in ons gezicht en slapende mannen om ons heen, naar een klein dorp gereisd waar we het weekend in een school hebben doorgebracht en voor meer dan 450 kids mochten getuigen van God! Wow wat een voorrecht….en wat een prachtkidz hier in India! Ooow wat ik nog niet verteld heb over Thailand, toen we op een avond een programma presenteerden in het midden van een overdekte markt, sprak een lerares van een highschool een van mijn collega’s aan, met de vraag wat voor een groep we waren en wat we aan’t doen waren. Toen het haar duidelijk was, nodigde ze ons spontaan uit twee dagen later haar school te bezoeken en een kort programma te doen voor ‘’haar’’ leerlingen…..1800 wel te verstaan. Aaaah, hoe amazing….in zo’n kleine stad, zo’n kans om voor meer dan 1000 jongeren te mogen staan en te getuigen!!! Nog nooit eerder was een Christen team in deze school geweest!!! Naar het dagelijkse ochtendritueel en mededelingen konden wij twee evangelische drama’s doen en wat over de Filippijnen vertellen.

…terug naar India….hihi  We wonen hier in een kindertehuis, het koppel; George en Mandju heeft 10 kids in huis genomen, waarvan de ouders zijn omgekomen door Christenvervolging. Indrukwekkend hoe ze, samen met hun 5-jarig zoontje deze kinderen opvoeden. Nadat we terug zijn gekomen van Dharmapuri, het dorp twee uur buiten de stad, zijn we druk in de weer geweest hier in huis, we hebben daadwerkelijk alles schoongeschrobt en geboend, alle keukenspullen en bibliotheekboeken ingeventariseerd!!! In de komende dagen krijgen we de kans om naar andere tehuizen te gaan om daar onze dansen, drama’s en getuigenissen te presenteren. Bijzonder, heb ik zelf nog niet eerder gedaan…. Wat ik heel erg wardeer hier India is de mode, als we buiten werken, zoals bijv. van’t weekend moeten we, als meiden, Indiase kleding dragen, legging met een lange tuniek en een sjaal. Maar alle vrouwen en meiden hier dragen zulke mooien….de kleuren en patronen….wow, loving it en ik vind het leuk om ze ook te dragen!!!

Nog maar een weekje en dan vliegen we via Bangkok, we houden het hot naar her en nog ff in!! naar huis! Een week lang ‘’reportback-en’’ ( de leerlingen voorbereiden op het naar huis gaan en onze 6 maanden DTS evalueren) en dan is deze school gewoon alweer voorbij….ongelovelijk. Ik moet eerlijk zijn, ik kijk er een beetje naar uit, ik ben behoorlijk moe .

Ooow nog even over de tyfoon in de Filippijnen, echt verschrikkelijk wat er gebeurt is, een van de studenten zijn ouders wonen in de stad waar het het ergst gewoed heeft. Het is ver bij Antipolo vandaan en m’n collega’s zijn allemaal veilig en zelfs ouders en familie zijn ook niet getroffen. Vanuit heel de Filippijnen zijn er JMEO’ers aan de slag in het rampgebied, de getuigenissen die we horen zijn verschrikkelijk, ze graven nog steeds lichamen op uit de restanten van huizen en gebouwen. Vanuit onze basis zijn er al twee team heen, een derde team vertrekt volgende week…Het was raar voor mij, maar zeker voor onze studenten, om niet in het land zelf te zijn en ‘’ver weg’’ te zitten, met weinig internet enzovoort.

Dat was het voor nu, wow ik ben trots op mezelf….zowaar weer eens een waardige update op LittleTrain!!! Het is hier inmiddels 22.36 uur en ik ga slapen, ik ben moe, sluit m’ n beide oogjes toe! Alle goeds voor jullie allemaal, thanks voor het lezen. Tot snel??!!

Zijn zegen, Trijn